No Fake news, No Facades and No Blunders

Van zelfreflectie ga je echt niet dood, want wie wordt er niet mee dood geknuppeld … het oordeel vanaf de buitenkant. Wat doe je ermee en hoe ga je er mee om?

Voeg gewoon een Autodidact aan je organisatie toe, want als steeds meer scholen sluiten omdat leerkrachten hun werk wordt ontnomen, dan moeten we gewoon zelf de leerkracht, de dokter of een nieuwe Leonardo DaVinci worden, toch? Corrigeer me als ik her verkeerd zie!

Bye Bye Educatie en Omarm & Verwelkom Op Eigen Kracht mutaties. We weten natuurlijk allemaal dat je kennis krijg je door te studeren, maar dat je pas echt wijs wordt door te observeren en het zelf te ervaren. Daarom had ik al op zeer jonge leeftijd al besloten om van mijn kracht mijn beroep (Autodidact) te maken.

Dit doe ik dan ook door de werkelijkheid niet onder stoelen of banken te stoppen. Het uitvergroten van de werkelijkheid is namelijk hard nodig omdat veel instanties anders weglopen van de feiten! De belangrijkste feiten worden namelijk doorgaans niet op papier vastgelegd maar door de stilte zacht in de wandelgangen ingefluisterd en de vooruitgang niet om snelheid, maar om richting en tijd gaat.

Toekomst

De rol van zelfsturend leren zal in de toekomst verder worden doorontwikkeld in diverse trainingen om Op Eigen Kracht aan aan je Toekomst te werken!

Gisteren heb ik weer bijzonder gesprekken gehad met twee vakvrouwen. Ze zijn slim, ze onderzoeken haar ervaringen en dat wijst uit dat besluitvormingen prestaties verbetert.

“Leer van elkaar, probeer verschillende dingen uit en maak het tot je dagelijkse routine”

“Do it yourself ”

Bohn hase metacognitie art

Metacognitie is de zuivere kennis oftewel het inzicht in het eigen leerproces en hoe je dit kunt toepassen in de praktijk. Hierbij een interview dat kort geleden van mij is afgenomen door Madalon de Jong Stagiere bij OEK, onderdeel van De Regenbooggroep

Wie ben je en wat doe je? 

— 

Ik ben Silvia Koning-Lindeboom, ik ben 51 jaar oud, ik ben een trotste moeder van twee dochters, ik ben getrouwd met de leukste man van Nederland én ik ben een Nugger, ofwel een niet-uitkeringsgerechtigde. Ik ben autonoom, en dat wil ik graag blijven. Daar strijd ik tegenwoordig ook voor, ik vind dat iedereen in Nederland zijn autonomie moet terugkrijgen. Op eigen kracht werken aan je toekomst is dé sleutel voor zelfbevrijding.

— 

Hoe ben je terecht gekomen bij Op Eigen Kracht?

— 

Ik was opzoek naar een baantje voor twee dagen, beschut werk. De gemeente kon mij niks bieden en zei dat ik mijzelf maar moest gaan verkopen, zij hadden niks voor mij. Een kennis zei tegen mij: “Silvia, ik heb een hele leuke baan voor je. Het is een vrijwilligersfunctie, maar jij als ‘beroepsouwehoer’ zou daar prima passen.” Ik ben gaan solliciteren en ik werd aangenomen bij Op Eigen Kracht als projectondersteuner. Ook heb ik als straatfotograaf de ‘handenfoto’ gemaakt. Ik heb meegekeken, meegeluisterd, meegelezen, sfeer geproefd… 

— 

Wat neem je mee uit de tijd bij Op Eigen Kracht?

— 

Het voornaamste wat ik meeneem is dat ik mijzelf spiegelde. Ik dacht: “Ik heb gelukkig de kracht dat ik heb kunnen overleven met een ziekte.” Ik werd gespiegeld doordat ik zag dat er zoveel loos is in Nederland, er is zoveel armoede en ik vroeg mij af wat voor toegevoegde waarde ik daarbij kon inleveren en waar ik mijzelf kon inzetten. Om dat te kunnen doen werd ik getipt om mee te doen aan een Werk Aan Je Toekomst training. Ik heb daar ontzettend mooie mensen leren kennen en dat heeft mij uiteindelijk getriggerd om door te zetten met mijn project. 

— 

Zou je me iets meer kunnen vertellen over zo’n Werk Aan Je Toekomst training? Hoe ziet zo’n bijeenkomst er uit?

— 

Zo’n Werk Aan Je Toekomst training ziet er zo uit dat je vier keer voor een dagdeel naar een training gaat. Daar staat een train(st)er en die legt je uit wat je kunt doen, dat je eigenlijk moet geloven in jezelf, steeds kleine stapjes moet gaan nemen en door moet blijven gaan met focussen op je uiteindelijke doel. Dat heeft mijn ogen geopend, aangezien mijn medecursisten in een soort van verlamming zaten omdat ze bijna allemaal in de schuldsanering zaten. Dat spiegelde mij heel erg, want die druk had ik niet en die hadden zij wel. 

— 

Wat deed dat met jou, dat je dat zag?

— 

Het maakte mij verdrietig, en het maakte me tegelijk ook krachtig omdat ik dacht dat ik ze kon helpen. Ik kan op mijn eigen kracht helpen om hun in hun eigen kracht te zetten, door ze in zichzelf te laten geloven. 

— 

Je bent kunstenares. Heeft Werk Aan Je Toekomst je gemotiveerd om verder te gaan met je kunst?

— 

Ja, absoluut! Ik zag in dat De Regenboog Groep ook een plekje had voor mij, dat was als een warme deken. Doordat ik serieus ben genomen en doordat er mensen zijn geweest die zich in hebben gezet voor mij, hebben zij mij geholpen. Bij het ondernemerschap tel je niet meer mee omdat je geen product meer hebt om aan te bieden, bij de gemeente kom ik niet verder omdat ik niet belangrijk genoeg ben, maar bij De Regenboog Groep kreeg ik een kans! En doordat ik mijzelf inzette en elke week hielp daar waar nodig was ontdekte ik dat ik dat fantastisch vond. 

— 

Zou je me iets meer kunnen vertellen over je kunst? 

— 

Vrijdag 18 januari was de opening van mijn expositie bij het Scip aan de Keizersgracht. ‘De wereld is glashard’, daarom is alles wat ik heb gemaakt op oude afgedankte glazen en flessen gemaakt. Daar heb ik de kleuren van de regenboog gebruikt en ik heb dat gedaan op thema’s van muziek, op titels van muziek. Dat inspireerde mij heel erg. Daarna ben ik op hout gaan tekenen en schilderen, omdat mijn meisjesnaam Lindeboom is en ik dacht aan de Werk Aan Je Toekomst training omdat daar wordt gezegd “zie jezelf als een boom.”Dat ging ik inzetten en gebruiken. Ik maak mijn kunst op hout met botenlak, je ziet jezelf er altijd in terug.

— 

Dat betekent het thema ‘de wereld is glashard’ voor jou? 

— 

Alles is tegenwoordig op het individualisme gebaseerd en als je niet meetelt in de wereld van de status ben je oud en afgedankt. Ik vind dat niet kunnen. Je moet het met elkaar doen en een aandeel in elkaar hebben. 

— 

Is er iets dat je wil meegeven aan iemand die er over nadenkt om een Op Eigen Kracht of Werk Aan Je Toekomst training wil volgen? 

— 

Wat ik heb gezien tijdens mijn ‘vrijwilligerswerk reis’ is dat sommige mensen tegen de maatschappij aan schoppen. Ik ben een keer geweest bij de voedselbank om te werven voor een training. Ik kwam daar aan met mijn oude Landrover en ik werd meteen door iedereen belaagd. “Kom jij ook een voedselpakket halen?!” en ik zei dat ik dat ik dat niet kwam doen maar dat ik kwam helpen, er werd toen gereageerd: “Ja,dat zeggen ze allemaal! Je moet al die mensen met die dure bakken in de gaten houden!” Ik heb daarom ook klompen gemaakt, omdat heel veel mensen tegen de maatschappij aanschoppen maar verder niks doen. Ik vroeg aan diegene of hij mij misschien wilde helpen met werven voor de training, en dat het belangrijk is dat hij gezien wordt. Hij gaf aan dat hij in de problemen zou komen met zijn uitkering. Dat klopt, dat is zo. En ik vind dat het UWV moet hervormen. 

Je hoeft geen dure opleidingen te doen die je uiteindelijk terug moet betalen waardoor mensen in de schulden komen. Als ik verder wilde op de fotografie academie dan zou die studie twintigduizend euro zijn, dat heb ik niet. Maar zo’n opleiding maakt je ook niet persé een goede fotograaf. Ik ben pas een goede fotograaf als ik een boodschap kan overbrengen. Je moet je nooit laten weerhouden door mensen die een hogere positie hebben. Het zijn allemaal mensen van de straat. Iedereen is gelijk. Het maakt niet uit, als je gelukkig bent met jezelf dan komt het wel goed. Maar men moet je wel een kans geven, en dat gebeurt tegenwoordig steeds minder. 

— 

Zijn er nog onbesproken zaken? 

— 

Ik had het foldertje meegenomen van de beroepsouwehoer, en dat ben ik uiteindelijk wel gebleken. Ik moest wel eerder stoppen op locatie bij Op Eigen Kracht omdat ik geen auto meer had. Er is na 51 jaar heel lang doorzeuren een hartspierziekte geconstateerd, NCCM. Zonder auto moest ik heel lang reizen om bij De Regenboog Groep terecht te komen. Vanaf toen ben ik die creatieve handjes blijven houden en ga ik nu online door met het verspreiden van de boodschap van Op Eigen Kracht. Dat is wat ik wil, de verbinding aangaan met elkaar en daarbij mensen ook motiveren om een Op Eigen Kracht training aan te gaan.  

Je hoeft het echt niet in je EENDJE te doen, maar geef nooit op! Leg je autobiografische verhaal vast in een online dagboek. Dan ben je nooit meer alleen. Zie dit als een artistiek proces!

With Love Silvia

Amsterdam “Gebruik de straat als informatiebron”! ❌❌❌