Ik heb mijn masker afgezet….en als mijn vrienden er om vragen …zeg ik dat het zo beter is!
Een aantal weken geleden ben ik volledig ingestort. Een vrouw die in alles perfect wilde zijn, kon in een keer niets meer. Wat volgde waren weken van acceptatie dat ik niet “perfect” hoef te zijn en dat ik moet leren loslaten.
Confronterend
Op vrijdag 10 juli 2015 knapte er iets in mij. Met de signalen dat het niet goed met mij ging werd in mijn ogen niets gedaan. Onrust in mijn lijf en hoofd, de prikkelbaarheid, de enorme vermoeidheid die over mij heen lag hielden mij niet meer overeind. Wanneer ik weer in het ziekenhuis lag voor mijn infuus en ik na 3,5 uur liggen merkte dat de zak met Remicade nog vol zat, knapte er iets in mij. Toen ontstond kortsluiting in mijn hoofd en vanaf dat moment verloor ik de grip op het normale leven. Ik kon na al die jaren geen sorry”s meer horen. Ik probeerde mijn infuus eruit te trekken maar werd door de verpleegkundige gered. Wim, had ik net daarvoor een bericht gestuurd dat ik lopend naar huis zou komen en dat ik als ik een sloot zou tegenkomen ik daar in zou lopen. Ik was ervan overtuigd dat dit voor iedereen beter zou zijn.
Goed leven
Van kinds af aan wilde ik mij altijd bewijzen, ik legde de lat voor mijzelf altijd al heel hoog. Waarschijnlijk omdat mijn vader dit ook altijd deed. We zijn allebei een ram als sterrenbeeld. Rammen zijn namelijk het meest ondernemende sterrenbeeld van de dierenriem. Een atleet, pionier en strijder die instinctief en direct handelt. Door die drive verliest hij/zij soms de gevolgen zijn/ haar daden uit het oog en daardoor kunnen we soms tactloos uit de hoek komen. Een ram is snel aangedaan en snel boos en verdrietig, maar heeft een zeer rechtvaardig en verantwoordelijkheidsgevoel en kan gelukkig ook weer snel vergeten…maar leggen de lat voor zich zelf altijd te hoog. Ik ben opgegroeid in een altijd hardwerkend gezin. Mijn vader heeft armoede gekend, mijn moeder niet. Geld verdienen was belangrijk want mijn vader zei altijd: zorg dat je onafhankelijk wordt. En met dat doel leidde ik mijn leven… !
Grenzen bewaken
Dat ik verkoop & styling talent heb weet ik inmiddels wel maar dat ik mijn grenzen moet leren bewaken wordt nu een bewustzijn studie wat niet gemakkelijk zal zijn. Ik denderde altijd maar door om dat ik een leven leidde zoals ik dit gewend was en voelde ik geen pijn ..want het leidde af…en s’avonds viel ik huilend in slaap om dat ik niet meer kon….!De ziekenhuis bezoeken voor Emma en mijzelf ( bijna 700 keer in 15 jaar tijd) werden steeds meer in plaats van minder, mijn agenda werd steeds voller, mijn hoofd steeds drukker, steeds meer stress en irritaties en merkte dat ik steeds meer ballen in de lucht moest houden..ik werd gek van geluiden, schreeuwende kinderen, blaffende honden, mensen die zaten te zeuren om een rimpel, vetrol, of een pluisje op hun net aangekochte trui…terwijl mijn kind helemaal onder de uitslag zat, een litteken van 25 cm op haar bovenlijf heeft en elke keer ziek wordt van een piepklein wondje, die zo vaak naar ziekenhuizen moet en hier werkelijk echt nooit over klaagt…..!Ik kon er niet meer mee omgaan.
Motivatie Speech
Ik merkte dat ik mensen meer en meer een motivatie speech gaf voor een nieuwe look, wat altijd een bijzonder effect op hun heeft gehad! Ik gaf ze de kracht, ontdekte hun talenten en leerde ze tevreden te zijn met zichzelf door ze te stralen..en ze waren er erg blij mee. Daarin tegen merkte ik ook dat mijn energietank al maandenlang leeg was, mijzelf aan het opeten was en ging maar door totdat ik niets meer had om te eten want er zat namelijk geen vlees meer aan mijn bot, ik kon niet meer denken, niet meer schakelen, vergat van alles en werd daardoor steeds onzekerder. De psycholoog vroeg aan mij waarom ik mijzelf altijd geestelijk “sloeg”, ik had er geen antwoord op.. zo zit ik denk ik in elkaar vertelde ik haar. Ze adviseerde me om om meer leuke dingen te doen wat de huisarts mij ook al eens vertelde in 2013 na Emma haar open – hart operatie, toen de energie ook al op was en ik mijn grenzen echt moet bewaken.
Prikkels
Na 4 weken “niets” doen en niemand spreken, geen prikkels, geen Facebook, geen Iphone (alsof ik even niet bestond) ben ik langzaam bewust aan het worden dat ik afscheid neem van mijn “perfecte “leven door mijn tank te vullen met energie.
Een dierbare vriendin mailde mij het volgende: Luister naar mij: dit is hoe ik je zie. Ik zie een enorm gevoelig en kwetsbaar mens met enorm veel liefde in zich, die wordt geleefd door haar gezinsbeperkingen ( in de zin van de kwetsbaarheden). Daardoor wordt vechten en overleven een dagtaak. Je vecht voor vier maar ondertussen heb je/jullie wel twee geweldige kinderen grootgebracht en die hebben een enorme kracht gaan geven die je zeker gaan verrassen. Maar kies voor jezelf, zonder je prachtige eigenschappen te verliezen. Ik waardeer jouw inzet en motivatie enorm en zie jouw kracht. Jij hoeft geen lat hoog te leggen want je bent super getalenteerd en vol liefde. En juist door je kwetsbaarheid te tonen vind ik je een TOPwijf. Bij deze woorden stroomde de tranen over mijn wangen zag ik wat voor een bijzondere vriendschappen ik heb.
Lichamelijke klachten
Inmiddels weet ik dat dit geestelijk bewustzijn mijn lichamelijke klachten moet gaan verminderen en weet ik dat ik daar elke dag hard aan moet werken en daardoor mijn passie Ondernemen, mensen inspireren, voor het grootste deel moet loslaten. Wim adviseerde mijn om mijn schilderskwasten weer uit de kast te halen en regelde alles verder samen met Laura. En met veel geduld en inzet van mijn lieve gezin, familie en vrienden begin ik de zin van het leven weer terug. Zoals ik altijd al roep: Ik geef nooit zal ook hier van toepassing zijn. De stem die me altijd heeft ingefluisterd dat ik vooral nuttig moet zijn en moet presteren hebben nu minder vat op me.
Lfs Silvia
She is online Lifestyle Guide 