Eigenlijk maak ik al vanaf 2016 elk jaar op Blue Monday wel een blogpost. Maar vandaag is het voor mij een extra Happy Blue Monday want ik kreeg een email van Stimulanz, waarin ik mijn jarenlange zoektocht naar erkenning en rechten Chronisch zieke NUGgers ( die zich wel aan alle plichten hebben gehouden) .. wordt opgepikt, omdat deze nergens te vinden zijn….en de waarheid hiermee steeds een beetje dichterbij aan het komen is!

Stop Vooroordelen

Dank zij de geweldige inzet van de hoofdsamenleving Gemeente Edam Volendam, Maandag, De regenbooggroep in Amsterdam Ieder(in) en de BMC groep worden er grote stappen gezet om de Aanpak met Andere Ogen breder in te gaan zetten “Gelijkwaardigheid op basis van Rechtvaardigheid”

Trots ben op mijn wilskracht, doorzettingsvermogen en de focus om door te gaan en niet op te geven. Gelukkig kan ik dit hier in de prachtige stad Middelburg allemaal doorzetten. Ook tijdens corona wandel ik veel en maak ik foto’s van dingen die me raken.

Middelburg – De stad van de Vrijheid en het land van Belofte

Wie, wat, waar, waarvoor & Waarom?

Jarenlang zat ik opgesloten in een gedachtegoed wat door #vooroordelen en beoordelen vanaf de buitenkant werd gevoed, ik raakte er door psychisch aardig van in de war. Waarom? Waarom luisteren mensen niet goed naar mijn verhaal maar beoordelen en veroordelen ze vanuit hun eerste indruk!

Het begon destijds met een buurvrouw, die bij het schoolplein iets opving over schoenen van 1000,00 gulden. Wat ze niet wist dat het ging over orthopedische schoenen op maat gemaakt voor Emma.

Toen kwam er een bedrijfsarts vanuit Reaal voor herkeuring: Het eerste wat hij zei was: Zooo wat woont u hier mooi. Ik zei komt u mijn ziekte of komt u om mijn huis te verkopen.

De dag dat mijn ziel weer een dikke kras kreeg was in het LUMC. Emma was net geopereerd aan haar hart ( aneurysma) en nieuwe hartklep. We zouden een Medisch Maatschappelijk werkster op bezoek krijgen maar elke dag sloeg ze onze kamer over… waarom? Later bleek dat de ze dacht dat wij als leuke gezinnetje geen zorg nodig hadden. Ik brak! Na haar geconfronteerd te hebben met het protocol kwam er een gesprek tot stand, wat leidde tot de weg naar MKB Santos.

De volgende was vanuit het MKB. Ik moest stoppen met mijn bedrijf en vroegen om hulp omdat wij zorg en welzijn niet meer konden combineren.

Diverse mannen kwamen op bezoek en reageerde meteen: Zo u heeft het goed voor elkaar! Ja dat klopt, daar werken wij ook dag en nacht heel hard voor, maar u komt hier toch om te praten over een mijn hulpvraag? Hoe kan ik stoppen of hoe nu verder?

Toen we na heel lang zeuren, volhouden, feiten laten zien, de eerste stap hadden gezet waren er toch nog idioten die onze hulpvraag niet serieus namen.

Een droom wordt een doel

Gelukkig was daar een vrouw met de naam Keijzer die in mij ( ons) geloofde en actie ondernam! Zij hielp (ons) verder en regelde o.a de zaken voor de belastingdienst. Vanuit haar daadkrachtige inzet werden we gelukkig weer met een menselijke maat behandeld.

We kregen weer een beetje lucht en zo herstelde we langzaam van ons geleden leed. Ik dacht weer aan solliciteren want er moet toch brood op de plank blijven. Ik kon geen ondernemer in confectie meer zijn maar wilde graag iets maatschappelijks doen via beschut werk. In de tussentijd had ik met een vriendin een concept Booking.com voor kwetsbare mensen opgezet. Ik ging er mee naar de gemeente Edam Volendam. Zoek werk was het antwoord toen ik de gemeente ambtenaar ook over het idee vertelde.

Weer een kras op mijn ziel.

Toen de man van de gemeente mij vertelde dat beschut werk er alleen is voor mensen die met een navelstreng om hun nek zijn geboren, en ik mezelf makkelijk zelf kon verkopen was de dag dat mijn ziel in opstand kwam!

Door Kunst in Beweging

Kunst als wapen voor gelijkwaardigheid op basis van Rechtvaardigheid

De afgelopen maanden heb ik diverse mooie mensen ontmoet en is het een eer voor deze bedrijven of organisatie een bijdrage te kunnen leveren.

Dit is voor mij nu nog allemaal vrijwillgerswerk. Radical – Social – Change on the basis of Equality is voor mij een missie waar ik me dus al jaren voor inzet!

Mijn kunstwerken zijn voorzien van een vlag teken en een slakje. Een echte TruusvanGogh kun je dus hieraan herkennen. Ze vertegenwoordigen een maatschappelijke waarde en gaan over de veranderkracht in onze samenleving. Een plek waar iedereen mee mag doen, ongeacht leeftijd, achtergrond, ziekte, beperking, opleiding of geslacht. Het project Art for Change in Return, is een metafoor door anders te kijken naar de mens en zijn kracht! Ieder mens is een parel is het uitgangspunt.

Mijn Kunst is er een met een boodschap : Doe iets! Het is maar hoe je kijkt! Help je mee?

Je zou na kunnen denken over een donatie aan TruusvanGogh of de benodigdheden die zouden helpen om het project levend en draaiend te houden.

Ik ontvang tot op heden geen subsidie en heb alles vanuit eigen middelen betaald.

Ik leef niet vanuit een volle portefeuille maar werk Op Eigen Kracht vanuit betekenis en zingeving.

Nou dat was het weer en hoop jullie weer te hebben kunnen inspireren want er komen mooie projecten aan.