“Ik laat me altijd inspireren door de gevoeligheid van het oog, kunstenaars, interieurontwerpers en het universum en bundel mooie momenten veelal in een blogpost “

Als autonome denker en straatfotograaf doe ik niets liever dan kijken. Kijken om me heen. Anders kijken naar precies hetzelfde. En zo dan deze dingen vormgeven en mijn eigen gedachten er op los laten. Alles wat ik doe moet uit mijn hart komen anders ga ik stuiteren. Alles op het gevoel dus. Als er een kleine verbinding of rode draad in mijn werk te vinden is, dan is dat het grote geluk. Het vertellen van een nieuw verhaal, dat is wat mij op de been houdt. Gewaagd misschien maar ik doe het daar het beste op. Geen vaste patronen of algoritmes. Gewoon het ritme van mijn hart.

De samenwerkingen die hieruit voortvloeien zie ik als een natuurlijk groeiproces. Vanaf 2010 ben ik al met het thema spiegelen en verbondenheid bezig, en ik moet je eerlijk zeggen het verrijkt mij leven op alle fronten. Want je moet nooit uitgekeken raken op je eigen leven. Het heeft je zoveel te vertellen. Dingen waar je veelal niet of nauwelijks bij stilstaat, maar geloof me Leef in het moment en je zult het zelf ook ervaren.

Straatfotografie is verwant aan documentairefotografie en journalistieke fotografie, met dit verschil dat niet de inhoud, maar de kunst van het fotograferen voorop staat. Een straatfotograaf werkt niet in opdracht en gaat als een vrijbuiter op jacht naar een unieke foto die op het intuïtief juiste moment wordt genomen.

Over mijn werk zeg ik altijd : het moet je raken. Wat is het verhaal? Waarom doet ze wat ze doet en waarom? Ik hou van combinaties in foto’s en kunstvormen die anders zijn. Oog hebben voor details daar gaat het in mijn werk om. Ik verzin niks nieuws maar dingen komen terug maar dan op een andere manier.

Parijs stond al een tijdje op het verlanglijstje. De sfeervolle straatjes, de kunst, het cultureel erfgoed, de prachtig pleinen en een belevenis rondom het station Gard du Nord moest er een keer van komen. Dit drukke spoorwegstation van SNCF is bijna al een stad op zich! Ik was verbaasd over de vriendelijkheid van de mensen toen ik met mijn familie aankwam op dit eindstation Amsterdam ~ Parijs om vervolgens naar de leukste wijk Le Marais te gaan. Een wijk verdeeld over het 3e en 4e arrondissement wat tevens de hipste wijk op dit moment blijkt te zijn, van oorsprong ook een joodse wijk. Een druk maar sfeervol wijkje dat bol staat met leuke winkels en restaurantjes.

We vervolgen onze weg via Google Maps richting het Hotel Marais Home gelegen aan de Rue du Temple. Het is een wandeling van ongeveer 20 minuten via de Place de la Repúblic . Het is druk, heel druk. Het valt me op hoeveel dakloze mensen er op straat liggen te slapen. Het doet me pijn en toch loop je door. Heel er onmachtig en dubbel voelt het.

Het plein wordt gedomineerd door een enorm bronzen standbeeld van Marianne, het symbool van de Franse republiek. Place de la République

Hotel Marais Home ligt zeer centraal in het gezellige uitgaansleven van Parijs. Het is een klein cozy hotel met leuke lichtinstallaties. Het ademt sfeer en de mensen werkzaam in dit hotel zijn erg behulpzaam en vriendelijk. Alles wat je nodig hebt is aanwezig, er is zelf een klein dakterras met ligstoelen.

Tijd om het hotel te onderzoeken hebben we niet want we hebben een diner afspraak staan bij Café A. We lopen door de gezellige straatjes met veel kleur in deze wijk. Café A is apart en lijkt een beetje op Pllek in Amsterdam Noord. Hip, trendy en het eten is lekker. Café A is volgens de Fransen een plek voor ontmoetingen en uitwisselingen georganiseerd door de Regionale Raad van de Orde van Architecten, waar ook het Huis van de Architectuur is gevestigd.

Na het diner lopen we weer weer terug richting Place de la Republiek voor een einddrankje pornstar martini bij Moncoco. De rest is historie….!

Dag 2

Een zomerse wandeltocht volgt. De weergoden zijn aan onze zijde en we leggen een bodem voor onze wandeltocht met een healthy food in een gestyled Cafe in Parijs. Pastel tinten en sierlijke tafels maken deze zoete plek tot een chique geheel in Le Marais – wat ‘moeras’ betekent. We zetten onze tanden in een heerlijke granola yoghurt maaltijd met cruslie en perzik en broodje met pindakaas en banaan.

Het Picasso museum ligt paralel aan het Centre Pompido en is gehuisvest in het Hotel Salé dat een mooi overzicht geeft van het totale werk van Picasso. Ik hou het bij mijn eigen inspiratie plek Montancourt Middelburg waar een vleugje Picasso terug te vinden is in de hal van dit statige rijksmonument en geschiedschrijver huis uit 1596.

Tijdens onze wandeltocht komen we uit bij het stadhuis van Parijs. Hôtel de Ville de Paris is het stadhuis van Parijs en te vinden in het 4e arrondisement. Hoewel Parijs al sinds 1357 wordt bestuurd is het huidige gebouw helemaal al in voorbereiding van de Olympische Spelen in 2024. Codenaam: SEINE OLYMPIQUE show en boten spektakel openingsceremonie 26 juli 2024 –

We komen uit bij Pont Notre Dame dat uitkijkt naar de Kathedraal Notre Dame. Dit torenhoge 13 e-eeuwse kathedraal met luchtbogen en waterspuwers is een rooms katholieke kerk. In 1793, tijdens de Franse Revolutie, werd de kerk omgedoopt tot Tempel van de Rede. In 1804 was de Notre Dame de plek waar de kroning van Napoleon Bonaparte plaatsvond. Geschiedenis wordt doorgaans gezien als iets dat opgeborgen ligt maar is toch echt heden ten dage zeer actueel. Het schimmige verleden blijft sommige mensen nog steeds achtervolgen. Oneerlijke driehoeksverhoudingen zorgen nog steeds voor lucratieve handel.

Tijdens onze wandeling begint het even te spetteren maar niet getreurd, we laten ons er niet door leiden en vervolgens onze weg beneden langs. De Seine is druk, de boten varen af en aan en vlak bij Pont Neuf zien we een groep slow dansers. Het is net of we een beeld uit Japan voor ons hebben.

Achter geschiedenis staat geen punt, maar een komma.

Water & the City

Ons Parijs avontuur verandert al heel snel van regendruppels naar zonneschijn. Plezier maken en genieten is een beproeving op het moment zelf en wat heb je een hoop lol achteraf bij het vertellen van de verhalen. Onvergetelijke reiservaringen met eigen boodschappen zijn toch de allerleukste om te lezen. De kunst van verhalen verzamelen is een verslaving .

De stad van de liefde en romantiek in overvloed. Veel epische liefdesverhalen, begraven in een doolhof van obstakels, hebben met succes de creativiteit en het talent van de Franse literaire elite gedemonstreerd door het idee van Parijs als een romantische stad uit roepen.

Parijzenaren zelf noemen Parijs ook wel Paname. De stad van liefde, mode en licht.

In Parijs is zoveel te zien dat je ogen en oren te kort komt, maar we vervolgen onze weg richting het beroemde historische herkenningspunt van aannemer Gustav Eiffel uit 1889, die je met trappen en liften naar de observatieplatforms brengen. De Eiffeltoren is hèt symbool van Parijs. De toren van smeedijzer is 317 meter lang. Op de Eiffeltoren zijn 72 namen aangebracht van Franse wetenschappers ,ingenieursen en enkele andere notabele mensen.

Maar voor we bij dit impulsante bouwwerk aankomen gaan we eerst langs bij het Louvre. Het Louvre van kasteel tot paleis en van paleis tot museum. De Mona Lisa van Leonardo Davinci is waarschijnlijk het beroemdste stuk uit de collectie vanher Louvre. Napoleon veranderde de naam in het Musée Napolėon

We steken de brug over en komen aan bij Musée d’Orsay in Parijs. Dit is een kunstmuseum dat de geschiedenis van de westerse kunst tussen 1848 en 1914 bestrijkt, met een sterk accent op de 19e-eeuwse Franse kunst. Het museum bezit een vermaarde verzameling impressionistische werken. Ook herbergt het museum beeldhouwkunst en toegepaste kunst. #wikipedia wat een gebouw zeg… zo indrukwekkend. Ook de Hop On Hop Off boot stopt voor dit gebouw. Het is adembenemend mooi.

Van Gogh als inspiratiebron in Musée Orsay

Van Gogh en zijn leven zijn door de jaren heen een inspiratiebron geweest van diverse culturele uitingen. Ook ik heb mij laten inspireren door Van Gogh – Thema : wie ben je als niemand goed kijkt en luistert? Een droomvlucht voor een Aanpak met Andere Ogen.

De neushoorn, is een van mijn favoriete dieren dit omdat deze natuurlijke kracht en intensiteit uitstraalt. In sommige culturen staat het symbool voor ‘authenticiteit’ en heeft het een mythische waarde die vorm geeft aan daadkracht, doelgerichtheid en zelfs oer-wijsheid. Eigenlijk lijken we dus heel erg veel op elkaar… !

We besluiten een koffietje te doen bij Les deux Musées aan de Rue de Lille. Het is er een komen en gaan. Je kijkt je ogen uit. Daarna lopen we door richting Rue de la L’universite om zo langs Hōtel Les Invalides te wandelen.

En dan…. dan zien we dit perfecte plaatje. Een tegekke Fiat 500 tussen de bloembakken. Restaurant L’Alma genaamd. Te leuk gewoon.

Waarom zijn X BRON dromen zo realistisch? La tour EI (X) FFEL. De toren is het symbool van liefde voor de stad Parijs. De toren werd in 1887 gebouwd door Gustva Eiffel en zijn ingenieurs Koechlin en Nouguier. De toren is met de met antenne meegerekend 330 meter hoog.

Een droom is een stroom van beelden, gedachten en gevoelens. Dromen kunnen je dingen vertellen over dingen die je meemaakt of een gemoedstoestand. Ik droom altijd met mijn ogen open en een open mind. Ik visualiseer en ontdek, daardoor komen er steeds meer leuke dingen op mijn pad. Ik onderzoek en ben nieuwsgierig. Eigenlijk lijk ik op Sherlock Holms. Autonomie staat bij mijn hoog in het vaandel.

Deze eeuwenoude skyline verveelt natuurlijk nooit. De geschiedeins van Parijs leeft niet alleen voort in de hoofden van mensen maar ook in de opgesmukte woonhuizen en restaurants die de stad rijk is. Het restaurant waar we lunchen ligt aan de schaduwzijde van deze mooie bezienswaardigheid. De gevels getuigen van het rijke verleden van de stad en geven dan ook een extra dimensie aan het centrum. Door alle prikkels die we opdoen en de snelheid waarmee we moeten ontdekken kunnen we de innerlijke mens natuur niet vergeten. We settelen ons dus bij La Coguette, een trendy adres voor de lunch. Ons oog viel op de glimlach en ogen van de gastheer. Een zaak waar iedereen naar onze mening Happy de deur uit gaat.

Net nadat we de lunch op hebben begint het te spetteren. Niet getreurd want er is een Uber besteld.. binnen 3 minuten stond er mooie Mercedesbus voor de deur met automatische deurvergrendeling om ons naar Galerie La Fayette te brengen.

Galeries Lafayette is een Fransewarenhuisketen die eigendom is van de Groupe Galeries Lafayette. In meer dan vijftig grote Franse steden is een warenhuis van Lafayette aanwezig. Daarnaast zijn er buitenlandse vestigingen in onder meer Duitsland, Dubai en China. #wikipedia

In 1893 openden de Elzasser-joodse kooplieden Théophile Bader en zijn neef Alphonse Kahn een “noviteitenwinkel” die ze hadden overgenomen. De winkel op de hoek van de Rue La Fayette en de Rue de la Chaussée d’Antin had een oppervlakte van 70 m² en kreeg de naam “Les Galeries”. De winkel werd geleidelijk uitgebreid met de aankoop van het hele gebouw drie jaar na de opening, waarna deze werd omgedoopt tot “Galeries Lafayette”. In 1905 werden panden aan de Boulevard Haussmann 38, 40 en 42 en aan de Rue de la Chaussée dÁntin 15 verworven. Het bekendste en meest prestigieuze filiaal is gelegen in het 9e arrondissement van Parijs. Het staat aan de Boulevard Haussmann, een van de belangrijkste winkelstraten in Parijs. Vanaf het dak van Galeries Lafayette heeft men een weids uitzicht over Parijs. In dit tien verdiepingen tellende warenhuis worden meer dan 75 000 merken aangeboden en bevinden zich meerdere restaurants en bars. Het gebouw is een stadsmonument.#Wikipedia

De regen houdt aan dus bestellen we weer een Uber. Binnen 4 minuten kwam er de reddende engel… want de beentjes waren moe van het vele wandelen. Het bestellen van de Uber werd het hoogtepuntje van geluk .. als je moe bent wil je maar één ding : zitten en snel naar huis, in ons geval het hotel Marais.

Time to ReTurn to the Table

Na een heerlijk middagdutje knappen we onszelf weer op, kammen we ons haar en doen ons gebit weer in en lopen via Rue dus Temple naar restaurant Ober Mamma. Een Italiaans restaurant dat onderdeel is van BIG Mamma.

Niemand in Parijs wilde dit oude, 32 jaar oude Corsicaanse restaurant kopen omdat het gewoon een lange, smalle ruimte was, weggestopt in de Main-d'Or-gang. Maar met een beetje fantasie konden we herkennen dat deze ongewenste ruimte alle charme bezat van een typisch Italiaanse trattoria: bakstenen muren, oude stenen... eigenlijk een super gastvrije ruimte met groot sexy karma. Wat eten betreft, het is een ode aan de dingen waar we van houden: geweldige ingrediënten rechtstreeks geïmporteerd van onze producenten in Italië, houtgestookte Napolitaanse pizza's gemaakt met het meest pure respect voor traditie, verse pasta met de hand gemaakt (mis de truffelpasta niet ) en 180 soorten wijnen die we rechtstreeks van de wijnboeren zelf halen. Oh, en nog een laatste ding, als je een glas wijn bestelt en een kruik water krijgt, schrik dan niet: ons personeel is 100% Italiaans.

Wij hebben een superleuke plek bij de spiegels.. altijd leuk als Spiegelreflexkunstenaar om daar te zitten. Het is druk en de akoestische geluiden klinken gezellig. Alleen voor wie een slecht gehoor heeft is het lastig om alles te verstaan. We proosten op het leven en de gezelligheid met elkaar. Dit doen we met een Belinni.

Na een heerlijke avond vertrekken we weer richting ons hotel, waar we nagenieten van een geweldig dag in Parijs.

Dag 3

We staan redelijk vroeg op en ontbijten beneden in het hotel. Vandaag staat in het teken van de Sacre Couer. “Al wat je je kan inbeelden is echt” Pablo Picasso. Het buffet is simpel maar alles wat je nodig hebt voor een goede buffer is heerlijk, yohurtjes, kaas, vleeswaren, eitjes, fruit,koffie en thee….wie start er niet mee?

Na het ontbijt, pakken we onze koffertjes weer in en rekenen af bij de receptie…we mogen gelukkig onze bagage laten staan tot in de namiddag. We installeren onze googlmaps route richting Sacre Coeur.

We lopen en lopen, struinen langs leuke winkels, doen even tussendoor een koffietje en theetje bij Richards (een koffiehuis sinds 1892) aan de Rue Notre -Dame de Lorette, een heerlijke plek op een druk kruispunt waar van alles misgaat…dit komt omdat men omhoog moet richting de heuvel….Place du Tetre. We willen graag blijven zitten maar de tijd neemt ons geluk in beslag….en dan zien we dan ineens een hond in de etalage genieten van de ochtendzon. We stoppen even maar de hond stoort zich niet aan ons….gelukkig maar.

Montmartre, een wijk en heuvel in Parijs, gelegen in het 18e arrondissement. Het is een plek die veel toeristen trekt en waar van oudsher veel kunstenaars wonen. De bekendste attracties zijn dan ook de basiliek du Sarcré-Coeur en de Place du Tetre. Boven op Montmartre heb je dan ook een geweldig uitzicht…..als je de trappen naar boven hebt behaald.

De basiliek is gewijd aan de Heilig Hartverering. De kerk valt vooral op door de prachtige beelden en witte uiterlijk. Om er te komen moet je 237 trappen op, op je kunt de funiculaire nemen. De basiliek is een symbool voor vrede en verzoening. Iets wat we in deze tijd wel kunnen gebruiken. We omarmen de omgeving maar de drukte wordt ons toch teveel. We lopen via schaduwzijde langs de leuke slotjes leuningen richting Place du Tetre (Heuvelplein) waar schilders en portrettekenaars het razend druk hebben. De terrassen zittent sjok vol, en stoppen we bij Biscuiterie de Montmartre voor een overheerlijke merengue.

De tijd tikt langzaam door en langzaam lopen we terug naar restaurant Season Martyrs voor een heerlijke lunch met een koude rosé. Wat een geluk, want na 10 minuten volgt er een kleine wolkbreuk. Wat een geluk hebben wij toch weer.

Na deze heerlijke tijd is het weer tijd om een Uber te bestellen. Deze brengt ons na een tussenstop bij het Hotel Marais naar Gard du Nord om de reis naar huis voort te zetten. Bij aankomst op Gard du Nord kan ik nog even wat mooie foto’s maken van dit prachtige gebouw in de zon.

Tip: ontdek de kracht van Parijs – Be kind and Positive.

De trein vertrekt …..en wij hebben Parijs voor altijd in ons hart.

Liefs Silvia – een dwars denker, een die onderzoekend denkt, met durf, inzicht en uithoudings-vermogen. Mij nieuwsgierigheid ligt in de betrokkenheid. Soeverein, en gedreven door een diepe wens iets te veranderen en dat is: zie de mens