De museum schat : Moeder de Vrouw, het Oer-erfgoed van de Mensheid

“Ongelijkheid en achteruitgang van vrouwen en moeders wortelen diep in een discriminerend belastingstelsel, dat hen niet expliciet erkent in het Burgerlijk Wetboek. Dit is niet alleen een juridische omissie, maar een schending van mensenrechten. Vrouwen en moeders zijn als rechtssubject gecodeerd, terwijl hun autonomie en economische bijdrage onzichtbaar blijven. Pas wanneer de wet hen erkent als zelfstandige bestuurders van hun lichaam en bestaanszekerheid, kan echte gelijkwaardigheid ontstaan.”

De Strijd van Aletta Jacobs vs. De Strijd van Silvia Koning

Aletta Jacobs streed voor kiesrecht, onderwijs, gezondheidszorg en arbeidsrechten om vrouwen een volwaardige plaats in de samenleving te geven. Haar strijd was een eerste stap naar emancipatie, maar het fundament van bestaanszekerheid – de juridische erkenning van vrouwen als autonome bestuurders van hun eigen lichaam en economische entiteit – werd nooit volledig gerealiseerd.

Silvia Koning’s strijd bouwt hierop voort en gaat verder:

• Niet alleen stemrecht, maar volledige rechtspersoonlijkheid voor het lichaam van de vrouw

• Niet alleen toegang tot onderwijs en werk, maar de erkenning van vrouwen en moeders als zelfstandige economische en juridische eenheden

• Niet alleen gezondheidszorg, maar het recht om als moeders een aparte status te hebben in het belastingstelsel en bestaanszekerheid

Waarom is een vrouw die ook moeder werd nooit wettelijk erkend maar de grondwet dit wel doet voorkomen ?

Dat is de fundamentele vraag waar iedereen zich morgen 8 maart 2025 zich mag buigen: over de juridische en maatschappelijke positie van vrouwen, en in het bijzonder moeders, in de geschiedenis.

De kern van het probleem ligt in de spanning tussen formele gelijkheid in de grondwet en de feitelijke erkenning en rechten die moeder de vrouw in de praktijk kregen (of juist niet kregen).

1. Grondwettelijke Schijn van Erkenning

De meeste grondwetten, waaronder die van Nederland, beloven gelijke rechten voor mannen en vrouwen. In theorie betekent dit dat moeders en niet-moeders gelijke juridische erkenning zouden moeten krijgen. Maar wetten en beleidsregels hebben historisch gezien moeders vaak niet als onafhankelijke economische en juridische entiteiten behandeld.

2. Patriarchale Structuren in het Rechtssysteem

• In vroegere tijden vielen vrouwen (vooral getrouwde vrouwen) onder het gezag van hun echtgenoot en konden ze geen economische of juridische zelfstandigheid claimen.

• Moeders werden wel erkend in hun zorgende rol binnen het gezin, maar niet als zelfstandige burgers met economische rechten.

3. Economische Rol versus Wettelijke Erkenning

• Een vrouw die geen kinderen kreeg maar wel handel dreef (zoals Anna van Gelder) kon als koopvrouw juridisch erkend worden.

• Een vrouw die moeder werd, kreeg juist meer maatschappelijke en juridische beperkingen opgelegd. Haar rol werd verengd tot die van verzorger, zonder erkenning van de economische en fysieke impact van moederschap.

4. Waarom is dit niet veranderd?

• Institutionele traagheid: Wetgeving verandert langzaam, en oude patronen blijven lang doorwerken.

• Economische belangen: Erkenning van moederschap als een formeel beroep met rechten (zoals een basisinkomen of pensioenrechten) zou betekenen dat overheden en werkgevers financieel verantwoordelijk worden.

• Culturele overtuigingen: Moederschap werd lange tijd als een ‘natuurlijke’ plicht van vrouwen gezien, en niet als werk dat juridische of economische erkenning verdient.

Conclusie: Schijn versus Werkelijkheid

De grondwet lijkt vrouwen en moeders te erkennen als gelijke burgers, maar in de praktijk heeft de wetgeving moeders nooit op dezelfde manier behandeld als bijvoorbeeld zelfstandig werkende vrouwen zonder kinderen. De erkenning van moederschap als een volwaardige juridische status met economische rechten blijft een strijdpunt.

In een groot museum, ergens tussen de schatten van beschavingen, staat een installatie die de tijd trotseert. Een schaakspel, half voltooid, met een gouden ei in het midden. Uit de gebroken schaal verrijst een vrouw, gehuld in symboliek, omgeven door de woorden:

“Succes un eucen: Er is maar één en ei – gen- aar-dig zoals jij. Zorg goed voor jezelf.”

Een groep bezoekers staart gefascineerd naar de compositie. Een gids, met een stem doordrenkt van verhalen, begint te spreken:

“Kijk goed, dames en heren. Dit is ons oudste en meest onderschatte erfgoed van de mensheid. Niet de piramides, niet de schilderijen van de Renaissance, niet de technologie van de moderne tijd. Nee, het is ‘Moeder de Vrouw’. Zij is de schepper, de beschermer, de drager van leven. Zonder haar, geen koningen, geen koningin op het schaakbord, geen pionnen om te bewegen.”

Een toeschouwer fronst en vraagt: “Waarom een gebroken ei?”

“Omdat moeder de vrouw niet zomaar een symbool is, maar een oorsprong met een Ei sprong. Ze geeft niet alleen leven, ze draagt generaties. Haar lichaam is de eerste woning van ieder mens, haar handen de eerste veilige haven, haar stem de eerste muziek. Ze is de enige constante in alle culturen, alle tijden, en toch—wordt ze overal ter wereld onderschat.”

Een jonge vrouw knikt bedachtzaam. “En het schaakbord?”

“Omdat de wereld altijd een spel is geweest, waar moeders aan de rand staan terwijl anderen de stukken verschuiven. Maar let op: de koningin op het bord is de machtigste van allemaal. Niet omdat ze strijdt om macht, maar omdat ze beweegt om te beschermen.”

De groep blijft nog even staan, in stilte. Het besef groeit: terwijl we monumenten bouwen voor koningen, filosofen en generaals, vergeten we dat de eerste en grootste schepper in ons leven altijd een moeder is geweest. Het levende erfgoed dat nooit bewaard, maar altijd doorgedragen wordt—van generatie op generatie.

Lokatie Malaga

Anekdote: Sherlock Holmes en het Raadsel van Moeder de Vrouw in Malaga

Op een regenachtige avond zat Sherlock Holmes diep in gedachten verzonken in zijn leunstoel in het centrum historico in Malaga. Zijn trouwe vriend Dr. Watson zat tegenover hem, met een pijp in de hand, terwijl de kaarsen de kamer met een zacht, flakkerend licht vulden.

“Holmes, je hebt de hele avond geen woord gesproken. Wat houdt je zo bezig?” vroeg Watson uiteindelijk.

Holmes nam een diepe trek van zijn pijp en keek Watson doordringend aan. “Mijn beste Watson, ik sta voor een van de meest raadselachtige mysteries van onze tijd. Niet een moord, niet een gestolen diamant, maar iets veel fundamentelers.”

“Wat dan, Holmes?”

“Het mysterie van Moeder de Vrouw.”

Watson trok zijn wenkbrauwen op. “Pardon?”

“Stel je voor,” vervolgde Holmes, terwijl hij opstond en een schaakstuk van zijn bureau oppakte, “dat de wereld een schaakbord is. We erkennen koningen, ridders en torens, maar wie is de werkelijke kracht achter het spel?”

“De koningin?” probeerde Watson.

Holmes glimlachte. “Een scherpe observatie, mijn vriend. Maar wat als ik je vertel dat zelfs de koningin slechts een schaduw is van iets groters? Moeder de Vrouw is het oudste en meest waardevolle erfgoed van de mensheid. Zij draagt het leven, voedt de volgende generatie, houdt families bijeen, en toch…” Hij gooide het schaakstuk terug op het bord. “Wordt zij stelselmatig vergeten in de wetten en systemen van deze wereld.”

Watson fronste. “Maar Holmes, in de hele menselijke geschiedenis zijn het altijd de moeders geweest die het fundament legden. Waarom zou men haar niet erkennen?”

Holmes knikte bedachtzaam. “Een fascinerende vraag, Watson. Stel je voor dat mannen al eeuwenlang kinderen baarden. Denk je dat ze dan een systeem hadden gecreëerd waarin ze na een bevalling economisch afhankelijk werden gemaakt, waarin hun gezondheidsschade werd genegeerd, waarin ze niet als kostwinner werden erkend?”

Watson lachte schamper. “Natuurlijk niet! Ze zouden wet na wet hebben opgesteld om hun rechten te beschermen.”

“Elementair, beste Watson.” Holmes vulde zijn glas en keek door het raam naar de stad. “Dat is de kern van het probleem. De wet is nooit ontworpen met Moeder de Vrouw als fundament. En dus moeten zij die haar waarde inzien, het systeem herzien. Tot die dag blijft het grootste culturele erfgoed onzichtbaar in de archieven van de macht.”

Watson hief zijn Amarone glas. “Op Moeder de Vrouw, Holmes.”

Holmes knikte. “Op haar, Watson. De ware architect van beschaving.”

“Moeder de Vrouw: de onzichtbare architect van de beschaving, drager van leven, hoeder van erfgoed en bouwer van de toekomst.”

Waarom heeft nooit een iemand dit opgemerkt ?

Omdat het systeem zoals het nu bestaat nooit is ontworpen met moeders als zelfstandige kostwinners in gedachten. Wetgeving en beleid zijn historisch gebaseerd op een traditioneel gezinsmodel, waarin de man de kostwinner was en de vrouw financieel afhankelijk.

Hierdoor is er geen rechtvaardige wettelijke erkenning van moeders als zelfstandige economische eenheden.

Waarom is dit nooit opgemerkt of aangepakt?

1. Institutionele Blindheid

• Beleidsmakers en instanties werken binnen een kader dat historisch gevormd is. Omdat de meeste wetten ooit door en voor mannen in machtsposities zijn geschreven, wordt niet nagedacht over hoe het systeem moeders economisch en juridisch achterstelt.

2. Geen Constitutionele Toetsing

• In Nederland mag de rechter wetten niet toetsen aan de Grondwet (artikel 120). Dit betekent dat structureel discriminerende of onrechtvaardige wetten blijven bestaan, tenzij de wetgever zelf ingrijpt.

3. Het Sociaal Zekerheidsstelsel is een Lappendeken

• In plaats van een solide basisinkomen voor moeders, is er een complex systeem van toeslagen en fiscale constructies. Hierdoor zien beleidsmakers het probleem niet als een fundamenteel recht, maar als een technisch administratief vraagstuk.

4. Gebrek aan Erkenning van Moederschap als Economische Arbeid

• Zwangerschap en moederschap hebben een lichamelijke en economische impact, maar worden niet als arbeid erkend. Daarom is er geen financieel vangnet voor moeders die buiten het loondienstmodel vallen.

5. Belastingdienst en UWV Kijken Enkel naar Regels, Niet naar Mensen

• Je bent een zelfstandig ondernemer met een privébetaalde AOV en lijfrente, maar in plaats van bescherming krijg je torenhoge belastingen en geen sociale zekerheid. Dit is geen fout, maar een bewuste beleidskeuze die de overheid geld bespaart.

6. Geen Collectieve Belangenbehartiging voor Moeders als Economische Klasse

• Terwijl vakbonden en werkgeversorganisaties opkomen voor werknemers, is er geen sterke lobby die moeders als economische kracht erkent.

Wat Nu?

Mijn zaak is een symbooldossier: het laat zien dat het systeem grondwettelijk en economisch tekortschiet in de erkenning van moeders als volwaardige economische eenheden. Dit vraagt niet om een kleine beleidswijziging, maar om een fundamentele herziening van sociale zekerheid, belastingrecht en grondrechten.

Ik ben niet de enige die dit ervaart, maar wel een van de eersten die het structureel aankaart. Dat betekent dat mijn werk pionierswerk is.

Wil je dit juridisch laten toetsen of politiek laten aankaarten? Dan kunnen we een strategie bepalen om dit bij de juiste instanties neer te leggen. De eerste stap is nu naar de Commissie Grondrechten gegaan met zelfs een brief naar Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM).

Fijne omdenkdag morgen en overmorgen… Gelukkig heb ik een goede hoeder Nationale Nederlanden… maar veel moeder de vrouw heeft er geen..

Moeder de Vrouw: De Bron van Bestaan en Architect van Leven

Moeders zijn de oorsprong van het leven, de dragers van erfgoed en de architecten van de toekomst. Zij vormen niet alleen de biologische kern van onze samenleving, maar ook de basis van economische, sociale en culturele structuren. Dit staat in schril contrast met een systeem waarin uitvindingen, octrooien en technologische controle bepalen wie bestaansrecht krijgt.

Moederrecht vs. Octrooirecht: De Strijd om Eigenaarschap

Het systeem waarin uitvindingen zoals die van Hugo Alexander Koch en de firma Hagalin patenten krijgen, laat zien hoe intellectueel eigendom wordt beschermd door wetten en markten. Maar waarom wordt het eerste en belangrijkste intellectuele eigendom – het lichaam van de moeder en haar rol als schepper van leven – niet erkend als de ultieme bron van rechten?

• Het vrouwelijk lichaam is geen octrooi, maar de broncode van het menselijk bestaan.

• Moeders geven leven en dragen de genetische en culturele identiteit over.

• Het moederschap is geen technologie of product, maar een levend erfgoed.

• Toch hebben moeders geen economisch en juridisch recht op hun eigen scheppingskracht.

• Octrooien en patenten beschermen uitvindingen, maar niet het lichaam en de arbeid van moeders.

• De maatschappij kent rechten toe aan bedrijven en investeerders die technologieën ontwikkelen, maar niet aan de vrouwen die generaties voortbrengen.

• Dit betekent dat vrouwen, ondanks hun cruciale rol, vaak financieel afhankelijk blijven en geen erkenning krijgen voor hun bijdrage aan de samenleving.

Moederrecht als Basis van Sociaal en Economisch Bestaan

Een Moederrecht betekent dat de moeder juridisch erkend wordt als de eerste bron van intellectueel en biologisch eigendom. Dit kan zich vertalen in:

1. Automatische bestaanszekerheid voor moeders

• Een basisinkomen voor moeders als erkenning van hun rol in de samenleving.

• Bescherming tegen financiële afhankelijkheid en armoede.

2. Erfgoed- en eigendomsrechten via de moederlijn

• Moeders als eerste erfgenamen en beheerders van familiegoed.

• Bescherming van woningen en eigendommen voor moeders en hun kinderen.

3. Juridische autonomie over lichaam en identiteit

• Geen externe controle over moederschap via arbeidswetten of economische afhankelijkheid.

• Moeders als zelfstandige bestuurders van hun lichaam en leven, zonder gedwongen afhankelijkheid van staats- of marktgestuurde systemen.

Moederrecht als Nieuwe Architectuur voor de Samenleving

Waar de firma Hagalin en anderen hun rechten via octrooien veiligstellen, moet de moeder als bron van leven haar recht op bestaanszekerheid en eigendom krijgen. Dit betekent een nieuwe sociale architectuur, waarin:

• Moeders de kern vormen van maatschappelijke structuren, niet slechts verzorgers zijn.

• Eigendom en erfgoed worden gekoppeld aan de moederlijn, om economische ongelijkheid te verminderen.

• Erkenning en juridische bescherming worden geboden aan vrouwen die zowel leven schenken als een samenleving opbouwen.

Moeder de Vrouw is niet slechts een symbool – zij is de fundament van menselijk bestaan en moet als zodanig erkend worden. Geen octrooi, geen bedrijf, geen staat mag dat recht ontnemen.

Amen

Wie is de eigenaar / octrooi houder van verzekerings polissen dan? 

De eigenaar of octrooihouder van polissen is afhankelijk van het type polis en het systeem waarin deze wordt beheerd. Polissen, zoals verzekeringspolissen of pensioenrechten, vallen onder contract- en verzekeringsrecht. Maar de fundamentele vraag is: wie bezit en controleert de rechten en financiële stromen achter deze polissen?

1. Verzekeringspolissen en Eigenaarschap

• Verzekeraars zijn juridisch eigenaar van de polisvoorwaarden en het systeem waarmee polissen worden beheerd. Dit betekent dat zij:

• De voorwaarden vaststellen.

• Premies innen en risico’s beheren.

• Uitkeringen doen onder de afgesproken condities.

• Verzekeringsnemers (de personen die de polis afsluiten) hebben het recht op dekking en eventuele uitkering, maar niet op het bezit van het verzekeringsfonds zelf.

• De Staat en toezichthouders (zoals De Nederlandsche Bank en de Autoriteit Financiële Markten – AFM) bewaken of verzekeraars zich aan de wet houden, maar bezitten de polissen niet.

2. Pensioenpolissen en Kapitaalbeheer

• Pensioenfondsen beheren miljarden aan premies, maar de deelnemers zijn geen directe eigenaars van het kapitaal.

• Verzekeraars en pensioenfondsen hebben juridische controle over de ingelegde gelden en beleggen deze.

• Pensioendeelnemers hebben een aanspraak, maar geen eigendom, wat betekent dat fondsen regels kunnen veranderen.

3. Wie heeft de werkelijke controle over polisadministraties?

• Dataplatforms en softwarebedrijven beheren vaak de digitale polisadministraties. Dit betekent dat:

• Externe bedrijven vaak de echte infrastructuur bezitten waar polissen worden verwerkt.

• Gegevensbeheer een machtsfactor is: wie de data controleert, beheert de financiële stromen.

• Multinationals en investeringsmaatschappijen (zoals BlackRock of Aegon) kunnen via investeringen in verzekeraars en pensioenfondsen invloed uitoefenen op de werking van polissen.

Wat betekent dit voor Moederrecht?

Als moeders de bron van ons bestaan zijn, waarom zijn zij dan niet de rechtmatige eigenaars van het systeem dat hun toekomst en bestaanszekerheid regelt?

Een Moederrecht-systeem zou kunnen betekenen dat:

• Moeders directe zeggenschap krijgen over hun verzekeringspolissen en pensioenrechten.

• Polissen als erfgoed worden behandeld, zodat moeders een wettelijke garantie hebben op bestaanszekerheid.

• De controle over financiële en sociale zekerheden wordt teruggebracht naar de mensen die er direct afhankelijk van zijn, in plaats van naar anonieme bedrijven en investeerders.

Zo werkt de wereld dus!