Goed Handwerk heeft een gouden bodem oftewel wie de grondwet goed verstaat , kan overal gelijkwaardig de kost verdienen.

Gedreven door gelijkwaardigheid en inclusie zonder stigma door hokjesdenken.

Op weg naar : Het Stedelijk Museum Breda: Met kleding, historische foto’s, accessoires, archiefmateriaal en verhalen komen personen in gedragen verhalen door handwerk weer tot leven. Een bonte collage van mensen die Breda en omgeving kleur gaven.

We ontdekte tijdens onze reis dat deze titel staat voor iets veel groters: een tijdperk vol veranderingen waarvan de gevolgen nog steeds zichtbaar en voelbaar zijn. 

Zaterdag 6 april 2024 reisde ik af samen met powervrouw en buurvrouw Suzanne naar Breda, omdat we nieuwsgierig waren naar de tentoonstelling Gedragen Verhalen. Karakters bepalen het pad dat je wel of niet kunt gaan bewandelen.

Na een reis van ruim een uur vanuit het historische centrum Middelburg, een stad die te boek staat als mensenrechten stad drinken we eerst even een lekker bakske koffie bij het T huis Breda... wat een heerlijke plek. Een plek waar zoveel mensen genieten van de zon, elkaar en de warmte … die zo voelbaar is in dit park.

Om de hoek van het park ligt namelijk al het Stedelijk Museum Breda. Een prachtig gebouw met historische waarde en uitstraling.

Eenmaal binnen worden we hartelijk ontvangen door de dame achter de balie en lopen we meteen naar deze prachtige handgemaakte creatie van Léanne van Deurzen. Coupe de theatre ( ook wel bekend van de pakken van The Mask Singer.

We luisterden vol aandacht naar de verhalen via de guide ID. In de shop kochten we 2 boeken. Gedragen verhalen gaat volgens mij niet alleen over kostuums uit de 19 de eeuw maar over de machtige vorm van zelfexpressie en vallen dus onder de categorie grote kunstenaars

Waarom blog ik hierover?

Het geeft mij altijd een bevredigend gevoel om te kunnen verbinden door iets samen te voegen of iets te maken uit het niets of iets dat een ander niet weet of ziet. Het bevestigt dat ik leef en omdat ik over een grote verbeeldingskracht bezit. Mijn blog is mijn dagboek dat mij altijd vertelt welke stappen ik gezet heb in het verleden en welk handwerk ik geleverd heb.

Zeeland ademt cultuur

Een gedragen verhaal gaat eigenlijk over iedereen dus ook over mij: hoe een handelaar in confectie alles op het spel moest zetten om iets op eigen kracht voor elkaar te boksen. Dat was om te blijven leven met stoflongen…! De andere kant van stof en de werking hiervan.

Mijn werk gaat over het Gelijkheidsbeginsel – Deze kunstenaar neemt de tijd om na te denken. Als je ons rijksmonument, uit 1596, het geschiedschrijvers huis van Pieter de la Rue bezoekt, dan kom je daar in een van de kamers een ding beslist tegen: de stoel van Jan des Bouvrie. Die stoel is veel meer dan een lekkere zitplaats. Die stoel speelt een speciale rol in mijn creatieve proces. Veel transformaties zijn er aan te danken.

Iedereen kan ziek, rijk, arm, creatief & inspirerend worden en nee niet iedereen heeft een studie willen of kunnen doen omdat ze wel of geen rijke ouders hebben – je hebt niet altijd een papiertje nodig. In elke beperking schuilt een nieuwe kans. Google heeft namelijk alle antwoorden.

“Het is absoluut mijn plicht om vrouwen hun rechten en plichten te beschermen” Truus van Gogh

Wie ben je als niemand luistert?

Van handelaar in confectie naar culturele ondernemer: ik zie mijzelf als een straat kunstenares die mijn positie en woonhuis rijksmonument Montancourt Middelburg gebruikt om onze omgeving te verbeteren. Ik zie mijzelf als de vrouwelijke Robin Hood van de kunstwereld.

Handwerk kan geld, voldoening of een betekenisvolle waardering opleveren. We zien allemaal wel eens vrienden, familie of bekenden of onszelf stoeien met onzekerheid, angst of de zoektocht naar betekenis en zingeving. De huidige sociale media beïnvloed mensen door een steeds sneller veranderende maatschappij. Sommige mensen ervaren dingen in het huidige leven die vaak diepe wonden achterlaten.

Elke individu, juf, rechter, handelaar, arbeider, straatfotograaf of levenskunstenaar die onderneemt kan nooit falen. Zij kunnen hoogstens leren van hun mislukte acties. Waarom: omdat ze in grote gehele denken en veelal met kleine details moeten werken. Nieuwe scheppende HANDelingen kunnen orde in de chaos herstellen.

Oproep aan alle gemeentes & de cultuur :

Alle gemeentes en cultuur organisaties zouden een moderne kunsthal moeten hebben om gedragen verhalen van hun inwoners uit de 20 ste en 21 eeuw zichtbaar, openbaar en toegankelijk te maken. ( indien zij dat zelf ook willen natuurlijk).

Teveel mensen vallen nu tussen de wal en het schip en raken de kern leven kwijt, omdat samenwerkingsverbanden er door hiaten er niet in zitten.

Of gewoonweg omdat ze niet bij de club of een club horen of kunnen horen. Denk aan de Groningers of de mensen van de toeslagen affaire, loonbelasting affaire of aan getinte mensen of chronisch zieken. Door ook deze gedragen verhalen ook een gezicht te geven kan iedereen eens wat meer respect opbrengen voor andermans leven en ervaringen.

Spiegelen door Creativiteit is hot

Gedragen verhalen zijn niet alleen de spiegels van ons verborgen of slavernijverleden verleden. Maar geven ons ook een vooruitstrevend inzicht van het heden, de werkelijkheid waarin wij nu leven. Mede daarom ben ik vandaag in het stedelijk museum in Breda geweest om een foto te maken van onszelf naast deze prachtige jurk van Jan Taminiau.

Daarom is creativiteit belangrijk – levenskunstenaar zijn we allemaal

Van slechts enkele kledingstukken uit deze collectie van het Stedelijk Museum Breda is met zekerheid te zeggen wie de drager is.

Een ondernemende blik is essentieel voor creatief succes. Silvia Lindeboom uit haar gevoelens altijd ongeremd. Gelijkwaardigheid heeft een brand punt en focus nodig.

Mensen die iets willen presenteren zitten zelden stil en wachten nooit totdat hun iets overkomt. Wees dus proactief, nieuwsgierig en ambitieus, alleen zo kom je onder het juk van Napoleon vandaan.

Wanneer unieke mensen elkaar tegenkomen en samenwerken ontstaat er een hoger doel.

Misschien hebben jullie ooit meer van mijn blogs gelezen lees dan ook eens over Vivan Maier. Zij was een joodse nanny en straatfotograaf. Ze hunkerde na erkenning maar overleed eenzaam in een parkje in Chicago. Pas toen John Maloof haar nalatenschap op een veiling kocht werd ze pas op handen gedragen.

Nou moet ik echt stoppen met tikken want ik kan nog uren doorgaan over dit thema… Ontdek het Stedelijk Museum Breda eens met eigen ogen! Je komt wijzer terug.

Liefs Silvia