Arbeid Adelt
Iedereen moet z’n steentje bijdragen in een participatiemaatschappij. Maar hoe doe je dat met je zorgintensieve gezin? Een mooi artikel in het blad Lotje & Co. Gelukkig zijn wij niet de enige!
De participatiesamenleving, wat moet en wat doe je ermee?
Door alle gezondheidszorgen ben ik er een tijdje tussenuit geweest. Oorzaak en gevolgen hebben het leven drastisch doen veranderen. Maar het begint weer een beetje te kriebelen……! Het gaat goed! Hoe overwin ik een mogelijke twijfel (red ik het wel) of komt er toch een onzekerheid om de hoek kijken en/of ik het nog wel kan, maar voornamelijk….kan ik het volhouden om weer een werkvermogen te dragen. Niemand die me daar een antwoordt op kan geven zelfs ik niet! Mijn Go with the flow trips naar Ibiza zijn tijdelijke uitstapjes….die me veel energie geven maar toch wil ik de tweede helft van mijn leven juist iets heel anders gaan doen, iets waar ik wel mijn eigen creativiteit en ervaringen in kan uitoefenen…..! Ik ben nooit stil blijven staan in mijn ontwikkeling maar ga nu een belangrijke keuze maken in iets wat ik echt wil, iets moois wat ik achter kan laten voor later….!
Participatiesamenleving is een mooi woord maar in werkelijkheid niets wat het lijkt!
De klassieke verzorgingsstaat van voorheen ken ik persoonlijk helemaal niet omdat ik me al 16 jaar begeef in een unieke participatieomgeving met alle gevolgen van dien. Alle kracht die je daarbij nodig hebt heeft een groot deel van ons gezins/leven beheerst. De overheid wil dat mensen vanuit eigen kracht zich inzetten voor de medemens maar als je elke dag met de bureaucratische molen te maken hebt kun je niet gewoon weg niet aan het werk. Het Management van de overheid is de laatste jaren uitgegroeid tot een kille regelaar van bovenaf, los van waar het werkelijk om gaat. Ik kan boeken schrijven over de gemeenten, leerlingenvervoer, scholen, het SVB, ziekenhuizen, zorgverzekeraars. Een ding hebben ze gemeen ze verschuilen zich allemaal achter het systeem en noem de meeste dan ook “protocol terroristen”.
De filosofie van de bureaucratie
In Vrij Nederland beschrijft filosoof Rene Ten Bos dat Bureaucratie geen onderwerp is dat warme gevoelens oproept en dat de Kern van bureaucratie onaangenaam en onvermijdelijk is, even noodzakelijk en onontkoombaar is net zoals …juist …poepen. Iemand die dit vervelende maar noodzakelijke werk doet, noemde men in de negentiende eeuw in Frankrijk een chieur de l’encre (vertaald een inktschijter). Dit zijn mensen die stront produceren in de vorm van notulen, kopieën, rapporten, notities, circulaires, jaarverslagen, aanmaningen en dwangbevelen. Het is papier…(tegenwoordig gaat het digitaal) werk met een belabberde status. Het moet er zijn maar ontbreekt elke charme en de fouten die deze inktschijters maken moet jij als brave burger maar weer zien recht te breien….! Een bureaucraat is een soort niemand. Een bureaucraat is geen beroep, het is een soort scheldwoord voor een enghartig iemand die zijn werk niet goed doet omdat hij/of zij zijn menselijkheid en verantwoordelijkheid heeft thuis gelaten. Dit heb ik vertaald naar een nieuw kunstwerkje!
Geinspireerd door Celeste Mogador en Rene Ten Bos
Ik behoor tot de Club van dwarsdenkers. Aan collectieve verdwazing doe ik zeker niet mee. Elke dag denk ik aan een liedje van Shaffy en de uitspraak van Angela Merkel ….Wir shaffen das, dit houdt me op de been. Ik zing, ik vecht, ik huil, ik bid, ik lach, ik werk (door er over te bloggen) en ik bewonder…Waarom? Omdat ik denk dat dit lied voor veel mensen herkenbaar is. Het lied is bedoeld om eenzame mensen een houvast te geven en ze te verenigen met elkaar. Zichtbaar zijn naar de buitenwereld geeft ook een vorm van rust.
Werk aan je eigen dromen!” In de beperking schuilt de vrijheid”!
Ik schroom er niet voor om mijn verhalen te bundelen in een blog pagina Health omdat ik genoeg heb een door de elite gecensureerde bureaucratie waarin dagelijks ervaren problemen worden weggepoetst. Veel zorg intensieve gezinnen snakken naar concrete veiligheid, maatwerk, bestaanszekerheid en bovenal naar het terugkrijgen van zelfrespect. Politieke correctheid gaat hem vandaag de dag niet meer worden. Want als ook de belangrijkste man ter wereld ( Donald Trump) er ook zo een eigenwijze manier van denken op na houdt, weet ik dat ik niet de enige ben…. die anders denkt.
Grote Bijdrage
Inmiddels hebben wij als gezin een aardig steentje bijgedragen aan de participatiemaatschappij maar slechts weinigen weten wat we er voor hebben moeten doen en wat we er voor op hebben moeten geven. Maar door nooit op te geven en te vechten voor concrete veiligheid, maatwerk, bestaanszekerheid en bovenal naar het terugkrijgen van zelfrespect hebben we inmiddels ook een schrijven van de gemeente ontvangen waarin ze grote waardering hebben voor de inzet die wij als gezin hebben geleverd de afgelopen jaren. Eindelijk rust en erkenning na 16 jaar knokken.
Ik hoop dat ik binnenkort weer aan het werk kan en mijn droom uit komt…… Ik hoop van wel!!! Toeval bestaat niet….!
IF HE CAN DO IT, I CAN DO IT!
Sorry if I looked interested…..I’AM…!
Liefs Silvia
She is online Lifestyle Guide 