Tijdens mijn wekelijks bezoek aan Dr.Rossi nestel ik me in een van mijn favoriete stoelen van Montis, stoel Charley en zag ik op het bijzettafeltje een mooi boekje liggen van Toon van Tellegen, uitgegeven door Querido. Scherven brengen Geluk.

Terwijl Dr. Rossi een kopje koffie voor mij haalde las ik dit bijzondere dierenverhaaltje over vriendschap vanwege zijn amusante filosofie.

Op een ochtend kreeg de snoek een brief:

Beste snoek,

Ik ben morgen jarig,

maar ik nodig  je niet uit.

Ik hoop dat je dat niet erg vindt.

De karper

 

De snoek las de brief en wist niet goed wat hij ervan denken moest. De volgende dag zwom hij rond in de buurt van het huis van de karper. Hij zag de tonijn, de brasem, het stekelbaarsje, de rog en nog veel meer gasten. Toen de karper hem zag riep hij: ‘Dag snoek! Je hebt mijn brief toch wel gekregen?’ ‘Ja,’ zei de snoek. ‘Dan is het goed!’ riep de karper boven het feestgedruis uit.

Er werd gedanst, gegeten en gelachen. Het water van de rivier kolkte wild in het rond. Telkens als de karper de snoek zag riep hij: ‘Het is gezellig, snoek, gezéllig…!’ ‘O,’ riep de snoek dan terug. ‘Je vindt het zeker wel verschrikkelijk dat ik je niet heb uitgenodigd?’ vroeg de karper een tijd later, buiten adem, toen hij langs kwam zwieren in de vinnen van de baars. De snoek dacht even na wat hij het beste kon terugzeggen en zei toen: ‘Nee hoor.’ ‘We genieten, snoek, we genieten toch…’ riep de karper, weer uren later, toen de schemering al viel.

Pas laat in de avond ging iedereen naar huis en zwom de snoek terug naar de bocht van de rivier, waar hij woonde, dicht bij de bodem, tussen het riet. Hij had het hele feest gezien. Die nacht kon hij niet slapen. Urenlang keek hij door het donkere water omhoog naar de hemel. De sterren dansten in het water en de maan zwom behoedzaam rond.

Toen de zon opkwam en het water van de rivier begon te glinsteren schreef de snoek een brief:

Beste karper,

Ik ben morgen jarig.

Ik nodig alleen jou uit.

De snoek

De volgende dag kwam de karper op zijn verjaardag. ‘Wat aardig van je, snoek! Wat aardig!’ riep hij al van ver. Hij gaf de snoek een lange, zwarte jas voor in de winter, als het vroor, en keek om zich heen. Er was verder niemand. Daarna lagen ze tegenover elkaar in het donkere water tussen het riet. De snoek had niets te eten. ‘Helaas,’ zei hij. ‘Daar ben ik niet toe gekomen.’ ‘Dat geeft niet,’ zei de karper. De snoek vertelde dat hij last van zijn vinnen had en niet kon dansen. ‘Dat geeft ook niet,’ zei de karper.

Het was even stil. ‘Wat vind je van zingen?’ vroeg de snoek toen. ‘Ach…’ zei de karper. ‘Wat zal ik zeggen…’ ‘Ik vind zingen verschrikkelijk,’ zei de snoek. ‘In één woord verschrikkelijk.’  ‘O,’ zei de karper. Een tijdje later vroeg de snoek: ‘Vind je het een mooi feest?’ ‘Ja,’ zei de karper. ‘Heel mooi?’ ‘Ja, heel mooi.’ De snoek zei dat hij eigenlijk schor was en het liefst zo min mogelijk zei, en de karper keek af en toe achter zich en hoopte dat er onverwacht toch nog iemand zou komen. Maar er kwam niemand meer.

‘Hoe lang duurt je verjaardag nog?’ vroeg hij, toen de zon alweer begon te dalen. ‘Ik weet het niet,’ zei de snoek. ‘Maar hij is in elk geval nog niet op de helft.’ Toen het donker was zonk de karper langzaam naar de bodem. ‘Ik kan niet meer,’ mompelde hij. ‘Maar mijn verjaardag is nog niet voorbij!’ riep de snoek. ‘Nog lang niet!’ Half op zijn zij, met zijn gezicht naar beneden, bleef de karper in de modder steken. ‘Ik kan niet meer,’ mompelde hij af en toe nog. ‘Ik kan niet meer.’

Midden in de nacht greep de snoek hem beet en droeg hem naar zijn huis. ‘Wat een verjaardag!’ fluisterde de karper. ‘Ja,’ zei de snoek. Daarna zeiden ze niets meer en “geloofden dat ze vrienden” waren.

Wat een geweldig verhaaltje vind je ook niet?

 

Na onze sessie over mijn gebeurtenissen van de afgelopen week kreeg ik de opdracht van Dr.Rossi om me helemaal te gaan ontspannen als ik weer thuis ben en mij te focussen op een ding, goed in te ademen, en wanneer je merkt dat je bekken gaan uitzetten dan ben je goed bezig…zei ze maar ga vooral relaxen!! Dat heb ik dan ook letterlijk en figuurlijk gedaan. Ik ben me gaan afsluiten van alle prikkels in de  YING YANG IBIZA ROOM met koptelefoon op, genietend van een geweldig hedendaags nummer, nummer van PITBULL/ TIMES of OUR LIVES  samen met dit reepje chocola…uit de wereld van Snor, die ik laatst gekregen heb van twee ontzettende lieve en mooie mensen, Nicole Bles en Ageet Blom.

 

 

Luister eens dit nummer?

Metafor to do more fun things!!

I knew my rent was gonna be late
About a week ago
I worked my ass off
But I still can’t pay it though
But I got just enough
To get off in this club
Have me a good time
Before my times is up

 

Ooh, I want the time of my life
Oh baby, ooh, give me the time of my life
Hey hey hey
Let’s get it now
This is for everybody going through tough times
Believe me, been there, done that
But every day above ground is a great day, remember that!

Ik ga goed het weekend in en hoop jullie ook?

Tot snel met weer een nieuwe blogpost waarin ik een leuk nieuwtje te melden heb.

With Love Silvia

POWER OF PERSONALITY