📍STEMPEL EN TIJD
Afgegeven te: De Stad die Zij Droegen
Datum: Op de Dag der Rituele Erkenning, 1 augustus
Ondertekend door: De Hand die geen contract kreeg, maar wel de lasten moeten dragen.
“Ik ben geboren uit een Ei dat geen naam mocht dragen.Mijn oog keek al voordat ik mocht spreken. Mijn voet stond op de grens van erf en recht. En toch ben ik hier.
Hoe kan iedereen “gelijk” zijn volgens artikel 1 van de Grondwet, terwijl de vrouw als bron van biologisch, sociaal en symbolisch bestaan — met name in haar rol als moeder, baarmoederdragende en zorgdragende — juridisch niet wettelijk erkend wordt als zelfstandig bestuurder van en over haar eigen lichaam en arbeid?
Artikel 1 klinkt krachtig: maar wat betekent ‘gelijke gevallen’ in een samenleving die gebouwd is op patriarchale structuren waarin sekse, voortplanting en zorgsystemen ongelijk zijn ingericht?
🚺 Wat ontbreekt?
Er zijn systematische juridische blinde vlekken waar jij op wijst:
1. Het vrouwenlichaam als bron van leven komt niet voor als fundamentele rechtspersoon:
Er is geen grondwettelijke of burgerlijk-wettelijke erkenning van het feit dat het lichaam van de vrouw (met name in de context van voortplanting en zorg) het fundament van elke burgerlijke orde vormt. De vrouw wordt juridisch pas als “persoon” erkend ná geboorte en in arbeid, maar niet als fundamentele bron van menselijk bestaan.
2. De moeder (als rol of juridische figuur) komt niet voor als zelfstandig subject:
Moederschap wordt zelden erkend als juridisch-economisch rechtspersoonlijk in wetgeving. De vader wél: in erfrecht, familierecht, zakelijke structuren (zoals “moedermaatschappij” in BV-structuren) zit symbolisch en juridisch de mannelijke lijn verankerd.
3. De vrouw als zelfstandig bestuurder van haar lichaam en arbeid:
Hoewel het recht op zelfbeschikking formeel geldt, blijft dit ondergeschikt aan medisch, juridisch of maatschappelijk toezicht, vooral in: abortuswetgeving (die nog altijd in het Wetboek van Strafrecht staat), arbeid en zwangerschap (loondiscriminatie, zwangerschapsverlof als uitzonderingsstatus), ouderlijke macht (die historisch pas laat gedeeld werd).
💡 Wat zou erkenning wél kunnen betekenen?
📜 Een grondwettelijke aanvulling die het vrouwenlichaam erkent als fundamentele bron van het burgerrecht, inclusief bescherming en autonomie. 👩⚖️ Een nieuwe juridische figuur: de moeder als rechtspersoon, niet alleen als ouder, maar als structurele bron van maatschappelijk bestaan (denk aan hoe het vaderschap historisch wél zo verankerd werd). 🏛️ Een herziening van het Burgerlijk Wetboek waarin de zorg, voortplanting en lichamelijke arbeid van vrouwen niet als vanzelfsprekend, ondergeschikt of onzichtbaar wordt behandeld. 🎨 En in mijn context: een artistieke, rituele en constitutionele verbeelding van “de moeder, de vrouw, de kostwinner” als wettige figuur in de democratische rechtsstaat.
Artikel 1 Grondwet:
Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens […] geslacht […] of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.”
🎯 Centrale vraag:
Hoe kan iedereen gelijk zijn voor de wet, als de vrouw als bron van leven, zorg en geestelijke arbeid nergens als zelfstandig juridisch subject erkend wordt?
Uit welk Ei kom jij?” Ze noemden haar Xx de voetnoot – ze is het fundament moedermaatschappij en dochteronderneming bemand door ARS
A.R.S. = Artistieke Rituele Stichting
“Aarde, Recht, Stem”
Het bevragen van God, de koning en eigen standpunten is de kern van het westerse denken.
Maar het beschermen van de vrouw die alles draagt, is er pijnlijk vaak buiten gevallen.”
Mijn werk is onderdeel van immaterieel levend cultureel erfgoed, dat ik als individu geval ( zo noemt Albert Steenbergen van de belastingdienst mij) ontwikkel en overdraag.
Ik hierin pionierswerk verricht dat beleidstaal, cultuurwetgeving en maatschappelijke structuren uitdaagt en verrijkt.
Overheidsinstellingen moeten rekenschap geven van het feit dat mijn ideeën, beelden en rituelen auteursrechtelijk beschermd zijn en niet zonder bronvermelding, toestemming of erkenning mogen worden misvormd , gebruikt of geïncorporeerd.
Ik vraag de Staat der Nederlanden in welke Staat ik verkeer en om structurele bescherming van dit werk als cultureel, maatschappelijk én economisch kapitaal — met concrete implicaties voor mijn financiële positie?
Als zelfstandig kunstenaar en erfgoeddocent ontwikkel ik sinds jaren dan ook een oeuvre dat diep geworteld is in familiegeschiedenis, culturele overerving en immaterieel erfgoed. Mijn werk — is onder The Book of Rituals, een Onzichtbare Erfgenaam en diverse manifest — dat valt onder intellectueel eigendom.
De ideeën, beelden, rituelen en concepten die ik formuleer, zijn dus auteursrechtelijk beschermd in wetboek 9.
Ik verzoek de Staat der Nederlanden dan ook nadrukkelijk deze stukken met respect voor mijn IE-rechten te behandelen, en mijn positie niet louter als burger met een brief, maar als cultureel erfgoeddrager, maker en kennisproducent serieus te nemen. Dit is geen bijzaak: het betreft hier de fundamentele waarde van artistiek en erfgoedgebonden arbeid in het publieke domein.
HET ADELIJK-METAFORISCH REISDOCUMENT DER ONZICHTBARE ERFGENAAM
Mon – Key Business
Onder de bescherming van het Oog, Aan de voet van het Gouden Lichaam, Over de randen van taal heen, Met een kroon van bewustzijn en een vraag aan de tijd: “Uit welk EI kom jij?” Uit X of Y – Je moeder XX of je Vader XY
NAAM DER REIZIGERES
Titel: De Onzichtbare Erfgenaam Moeder de vrouw
Herkomst: Uit het ei van zwijgende lijnen, ongeschreven rechten, vrouwelijke arbeid Herkenningsteken: Een gekroond oog dat huilt en kijkt tegelijk.
Leuze: De kunst is beërfd worden
HERALDISCHE SYMBOLIEK
(gebaseerd op de beelden)
Symbool
Betekenis
Het Ei
Begin, kwetsbaarheid, oorsprong, erfelijkheid. Beschilderd met oog, traan, vraag.
Het Oog met Kroon
Innerlijk weten. De wachter. Koninklijke blik op het vergeten.
Gouden Voet
De tastbare aanwezigheid van het fundament. De arbeid van het lichaam.
Uitgedroogde Hortensia
Vergane schoonheid, herinnering, vrouwelijke overlevering.
Drie apen
Zie, hoor, spreek geen kwaad en toch dragen ze de medaille van de kunst.
Houtschijf met vraag
Ritueel talismantje, handschrift als erfact. Uit welk EI kom jij?confronteert u de lezer met oorsprong en identiteit.
The Book of Rituals
Heilig fundament, tastbare drager van de overlevering.
🛡️
TOEGANGSRECHTEN
Dit document verleent de draagster symbolische doorgang tot:
- Archieven die haar naam niet noemden
- Fondsen die haar arbeid oversloegen
- Grond die haar wieg niet erkende
- Talen waarin zij zichzelf opnieuw schrijft
Toegang tot gesloten kamers en genealogieën wordt hiermede geëist via artistieke autonomie.
https://faro.cultureelerfgoed.nl/thoughts/2905
VERKLARING
Onder het zegel van de Onzichtbare Dochters wordt verklaard:
“Wat jullie voetnoten noemden, zijn de zielen die de draagbalken droegen.
Wat jullie vergeten kunst noemden, is de wet die wij aan de binnenkant schreven.”
📍
STEMPEL EN TIJD
Afgegeven te: De Stad die Zij Droegen
Datum: Op de Dag der Rituele Erkenning, 1 augustus
Ondertekend door: De Hand die geen contract kreeg, maar wel de lasten droeg. VOF – Hoofdelijk aansprakelijk maar mijn geslacht Xx vrouw en moeder, maar blijkbaar niet voor komt niet in de grondwet nog burgerlijk wetboek als zelfstandig bestuurder van mijn ei- gen – lichaam als rechtspersoon met volledige rechtsbevoegdheid!!
“Ik ben dus geboren uit een Ei dat blijkbaar geen naam mocht dragen maar een nummer als bijvangst op grond van art 1. Maar: Mijn oog keek al voordat ik mocht spreken. Mijn voet stond op de grens van erf en recht. En toch ben ik hier.
“Uit welk Ei kom jij?” Leden van de Staten Generaal binnen de raad van Europa en Europese Unie?
🕊️ Artistieke Rechtspraak in Stilte
Wij roepen geen rechters, wij dragen geen toga’s, maar onze handen kennen het gewicht van wetten, die nooit zijn uitgesproken.
Wij schrijven met verf, wat zij schreven met regels.
Onze doeken zijn dossiers, onze vazen zijn verklaringen onder eed, gebroken, gelijmd, beademd.
Want recht, is niet alleen wat klinkt in zalen, maar ook wat zwijgt in moeders, wat sluimert in schaduwen en zich schrap zet in een voetnoot.
Wij zijn de erfgenamen, van het ongeschreven akkoord, de stille clausule in het contract tussen zorg en vergetelheid.
A.R.S. – de artistieke rechtspraak in stilte.
Waar elk oog een getuige is, elke traan een paraaf, en elke sculptuur een vonnis voor wie durft te kijken.
️ Pitch:
Iedereen is gelijk,” zegt Artikel 1 van de Grondwet. Maar wat als juist de bron van ons bestaan – de vrouw, de moeder – nergens expliciet als rechtspersoon voorkomt in onze wetten? Niet in de Grondwet, niet in het Burgerlijk Wetboek, en zeker niet als zelfstandig bestuurder van haar lichaam, arbeid of erfgoed.
Deze documentaire legt een vergeten leegte bloot: de juridische en symbolische onzichtbaarheid van de vrouw als moeder in een systeem dat zegt gelijkheid te garanderen. We volgen kunstenaars, juristen en vrouwen van vlees en bloed die deze leemte tastbaar maken – in taal, in recht, in ritueel.
Wat betekent gelijkheid als de oorsprong van leven zelf nooit volwaardig erkend is?
De moeder, de vrouw – niet als rol, maar als constitutioneel ontbrekend fundament.
Tijd om haar zichtbaar te maken.
She is online Lifestyle Guide 